Bij hostel Ani & Haakien draait alles om delen. "Wat is er nou duurzamer dan dat?”

Dat Joyce en Danielle samen een bedrijf zouden beginnen, stond al in de sterren geschreven. De twee doen bijna alles samen. “We hebben samen gereisd, samen gewoond, samen gestudeerd en toen werd het wel een keer tijd om samen een bedrijf te beginnen,”  lacht Danielle. Dat bedrijf werd een oldschool hostel in hartje Rotterdam. “Na een jaar samen gereisd te hebben, wilden we het backpackgevoel vasthouden in Rotterdam,” vertelt Joyce. “We studeerden in die tijd allebei Interieurarchitectuur aan de Willem de Kooning en kregen toestemming om samen onze scriptie te wijden aan het opzetten van een hostel.”

In een klein ateliertje vogelden ze samen uit wat dat nou eigenlijk inhoudt: het beginnen van een hostel. “Toen we open gingen stonden we samen bij de deur even te overleggen of we nu wel of niet een paspoort moesten vragen aan de gasten. Toen er om een plattegrond gevraagd werd, sprong Joyce even snel op haar fiets om een stapeltje te halen bij het VVV kantoor.” Inmiddels zijn ze niet meer met zijn tweeën, maar is er ook personeel in dienst en is het hostel uitgegroeid tot een populaire verblijfplaats. “Op dit moment is het hostel leeg, want we zijn aan het renoveren. Maar meestal is het hier een drukke bedoeling en zijn de vijftig bedden die we hebben wel bijna allemaal bezet.”

Voorheen een plaats waar de parkeerwachters pauzeerden, nu een plek waar mensen van over de hele wereld elkaar ontmoeten en verblijven. “Toen we begonnen hadden we opeens een begane grond en drie verdiepingen aan ruimte om te vullen. We hebben veel van onze eigen meubels gebruikt. Deze tafels komen bijvoorbeeld uit mijn huis. Vanaf het begin hebben we alles tweedehands gekocht. Duurzaam, maar ook een stuk betaalbaarder,” legt Joyce uit. “En het is eigenlijk gewoon een hobby. Slenteren over markten, alles bij elkaar zoeken en alle losse dingen tot een geheel vormen,” voegt Danielle toe. “Zelfs onze bedden en matrassen waren tweedehands in het begin, inmiddels is dat allemaal ook wel weer opgefrist en vervangen, maar toen konden we eigenlijk niet anders.” 

Volgens Joyce en Danielle is het concept van een hostel op zich al heel duurzaam. “ Het draait om delen. Je kamer, je keuken, je eten, je ervaringen en zelfs je shampoo delen. Alles wordt hier eigenlijk met elkaar gedeeld,” begint Joyce. “We vinden elke dag wel ‘lost-and-found’ voorwerpen, die we in een winkeltje verzamelen, waar nieuwe gasten dingen kunnen uitzoeken en achterlaten. Zo hoeven onze gasten bijna nooit iets nieuws te kopen. Zijn ze hun shampoo vergeten? Dan is er genoeg achtergelaten door andere gasten om te kunnen gebruiken.”

Ook de binnentuin is een duurzaam pareltje van Ani&Haakien. “Toen we in dit pand trokken was de tuin eigenlijk één en al zand en afval,” begint Danielle. “Buurtbewoners dumpte er van alles: van vlees, afval tot luiers. Het was alles behalve vruchtbaar,” maakt Joyce het verhaal af. “Met behulp van onze compostbak hebben we de tuin weer helemaal opgekweekt en nu zijn de planten er gelukkig en leeft er weer van alles in de bodem.” Een mooi staaltje biodiversiteit herstel als je het ons vraagt!

Niet alle duurzame maatregelen lopen van een leien dakje helaas. “Zo hadden we ook een Hungry Bin wormenbak, waarin groenafval gecomposteerd kan worden. Een heel mooi idee, waar onze tuin mee groot is geworden, maar gasten gingen daar toch ook blikjes in gooien en asbakken in legen. We hadden er wel tekst en tekeningen bij staan, hoe je het moet gebruiken, maar de gasten komen van over de hele wereld en hebben toch ook allemaal hun eigen maniertjes. En die wormen. Tja, die hebben het uiteindelijk niet gered helaas. Het is echt een puzzeltje soms en dat is wel lastig. Duurzaamheid is leuk, maar hoe maak je het ook werkbaar?” 

“We zagen Hotel Neutraal voorbij komen en waren gelijk geïnteresseerd, maar vonden ook wel dat we al goed op weg waren." En dat is ook te zien in de nulmeting. Op bijna alle duurzaamheidsthema’s scoorde het hostel hoger dan het gemiddelde Rotterdamse hotel. Toch zijn ze ingestapt in het programma. “We zijn nieuwsgierig naar wat we nog kunnen leren. We hebben onszelf duurzaamheid aangeleerd, we hebben nooit iemand gehad  die ons adviseert. Soms is het goed om even je hoofd naar buiten te steken om te kijken wat er gebeurt in de rest van de wereld.” 

Uit de scan kwamen ook een aantal verbeteringspunten. “Veel verbeterpunten zitten in het pand, dat wisten we en helaas kunnen we daar nu niet zo veel mee. We zijn huurders. Voor veel ingrepen moeten we toestemming vragen. Dat hebben we al geprobeerd, maar het is lastig. Met zonnepanelen zijn we bijvoorbeeld al zeven jaar bezig, maar dat willen ze gewoon niet,” legt Joyce uit. “Maar er waren zeker ook leuke kleine dingetjes die we direct konden toepassen. Waterbesparende kraantjes, bijvoorbeeld, ik wist niet dat je daarmee zo veel water kunt besparen. De uitslag van de scan gaf ons wat ingangetjes om mee aan de slag te gaan. Je moet maar net weten dat bepaalde dingen bestaan,” vult Danielle aan.  “En sommige dingen weet je ook wel, maar soms is er even een drempel om het ook echt te doen. Onze deelname aan Hotel Neutraal is dan ook een goede stok achter de deur voor sommige dingen. We hebben nu zeepmolens, een soort pepermolentje met zeepblokjes erin. Door er aan te draaien komt er verkruimeld zeep op je handen, waarmee je vervolgens je handen kunt wassen. Dan heb je niet dat natte zeepblok, wat ook qua hygiëne weer beter is. Een tweedehands partijtje hebben we gekocht uiteraard en die molentjes hebben we nu bijna overal hangen.” Wij hebben de zeepmolens even uitgeprobeerd en zijn fan! BlueCity approved.